Ako jeste, a niste znali odgovor, evo prilike da se pripremite za sljedeću takvu situaciju, uz pomoć teksta koji je objavljen na LiveScience.

Nadmorska visina, predjeli i klima, sve se ovo mijenja dramatično u posljednje vrijeme, ali jedna stvar je ostala ista – sve ovo se dešava pod plavim nebom.

A zašto je nebo plavo? Ne, nije odsjaj od okeana i mora – za shvatanje pravog objašnjenja potrebno je malo fizike čestica.

Mi vidimo plavo iznad nas zbog načina na koji svjetlost koja dolazi sa Sunca interaguje sa Zemljinom atmosferom. Spektar vidljive svjetlosti sadrži mnoštvo boja, od crvene do ljubičaste. Kad se sve boje pomiješaju, svjetlost se čini belom, kaže za LiveScience Mark Čenard, meteorolog sa Nacionalnog vremenskog servisa.

Ali kad jednom bijela svjetlost koja putuje sa Sunca dospije do Zemlje, neke do boja počinju da interaguju sa molekulima i malim česticama u atmosferi, kaže on.

Svaka boja u vidljivom spektru svjetlosti ima različitu talasnu dužinu. Crveni i narandžasti svjetlosni talasi, na primjer, imaju veće talasne dužine, dok plava i ljubičasta svjetlost imaju kraće dužine talasa.

Upravo kraće talasne dužine svjetlosti imaju veće šanse da budu raštrkane – ili apsorbovane i reemitovane u drugom smjeru – od strane vazduha i molekula gasa u atmosferi Zemlje, kaže Čenard.

Molekuli u atmosferi, uglavnom azot i kiseonik, šalju plavu i ljubičastu svjetlost u svim smjerovima – ovo je fenomen koji se naziva Rejlijevo rasijanje, i zbog njega je nebo plavo.

Iako je i ljubičasta svjetlost na ovaj način “rasijana”, postoji nekoliko razloga što nam se nebo čini plavim, a ne ljubičastim, kaže Ed Blumer, astronom iz Kraljevske opservatorije Grinič.

Prvo, Sunce ne proizvodi jednako osvjetljenje u svim bojama; tu ima više plavog nego ljubičastog svjetla, pa se zato i više plavog svjetla rasijava. Dodatno, naše oči ne reaguju isto na sve boje, kaže Blumer za LiveScience – one su manje osjetljive na ljubičastu svjetlost, što znači da ćemo prije vidjeti plavi pigment nego ljubičasti.

Ovo rasipanje plave svjetlosti igra ulogu i prilikom izlaska i zalaska sunca.

Pri izlasku sunca, kad je određena tačka sve dalje i dalje, Sunčeva svjetlost mora da putuje duže kroz atmosferu kako bi došla do naših očiju. Kad ona stigne do nas, svo plavo svjetlo se već rasijalo, a narandžaste, crvene i žute talasne dužine su jedine ostale i mi tako vidimo sunce.

Veliko plavo nebo je proizvod kombinacije više faktora, kaže Blumer. Da smo na drugoj planeti, možda bismo gledali u potpuno drugu boju, u zavisnosti od toga koji molekuli čine atmosferu te planete, kakve su čestice prašine u njoj i koji je spektar svjetlosti koji dolazi sa obližnje zvijezde, prenosi Telegraf.