Svijet je bio skroz drugačije mesto u permu, koji je počeo prije 298,9 miliona godina i završio se najvećim masovnim izumiranjem u istoriji Zemlje prije 252 miliona godina. Mnogo prije dinosaurusa život na kopnu odvijao se na Pangei kojom su gospodarila stvorenja slična reptilima.

Tokom istraživanja korita basena Lodever u južnoj Francuskoj, naučni tim predvođen Ralf Vernbergom i Jorg Šnajderom je pokušavao godinama da nađe veće fosilne kosti životinja za koje su vjerovali da su šetali ovim prostranstvima tokom permskog perioda.

Vegeterijanski džinovi

Iako su početko 20. vijeka otkriveni prvi sitni fragmenti fosila životinje za koju naučna javnost nikada pre nije čula, naučnicima to nije bilo dovoljno da kažu nešto više o njihovom načinu života, izgledu ili klasifikaciji. Stoga su svoju potragu za Lalieudorhinchus gandi-em nastavili sve dok se ispod slojeva crvenog peščara i gline nije pojavila veća kost pripadnika spomenute vrste. Među istraživačima otkriće 60 cm dugog rebra, kosti lopatice od 50 cm i 35 cm dobro očuvane butne kosti su predstavljali pravu senzaciju.

Rekonstrukcijom nađenih ostataka utvrđeno je da su pripadali životinji koja je još uvijek bila mladunče, ali da je i pored toga bila izuzetno masivna. Prema proračunima morala je da bude dugačka oko 3,6 metara i teška nekoliko stotina kilograma.

Imala je reptilski izgled nalik savremenim gušterima sa malom glavom i kratkom njuškom. Naučnici ističu da je uočena velika sličnost sa Cotilorhinchusom, koji se smatra za jednu od najvećih kopnenih životinja tog perioda.

Кlasifikujući anatomske rezultate prilikom analize porodičnog stabla, dr Friderik Špindler utvrdio je kako je Lalieudorhinchus gandi pripadao porodici Caseidae ali i da predstavlja sasvim nov rod u ovoj klasi. On objašnjava kako su Caseidae predstavljale najprimitivniju bočnu granu sisara u permu, kao i da su najverovatnije bili prvi vegetarijanci u evolucionoj istoriji.

Život je lakši u vodi

Istraživanjem kostiju Lalieudorhinchus gandi-a ispod mikroskopa, naučnici su zapazili da je tkivo sunđerasto i prilično porozno, sa znacima osteoporoze. Zajedno sa činjenicom da je njegovo tijelo bilo ogromno, oni su došli do zaključka kako je najvjerovatnije većinu svog vremena provodio u vodi – gdje mu je bilo lakše da se kreće.

The “Lodève caseid”, a big (3.75m) pelycosaur from the Permian of France long known by mentions in the literature, has finally been described as Lalieudorhynchus gandi: https://t.co/gCBWHsXiqR pic.twitter.com/uOlMdAhIMR

— Christian Kammerer (@Synapsida) July 18, 2022

Tokom perma je vladala tropska klima u kojoj su se redovno smjenjivali periodi polava i suša tj. velikih reka i plitkih potoka. Ostaci koje su istraživači našli oko fosila, ukazuju da se on hranio biljkama koje su rasle duž ovih vodenih površina. Svi ovi tragovi zajedno podržavaju pretpostavku da su Caseidae živjele djelimično u vodi – ali i da su ove životinje bili udaljeni preci modernih nilskih konja.

Interesantan podatak je da su oni zajedno sa pripadnicima Captorhinidae i Bolosauridae-a najvjerovatnije bili jedini kopneni kičmenjaci koji su preživeli izumiranje Olsena prije 273 miliona godina, piše Nationalgeographic.